Je hebt je baby vandaag gedragen, gevoed, geknuffeld, getroost, gewiegd, gedragen en weer geknuffeld. Misschien heb je borstvoeding gegeven of eindeloos je pink als speen aangeboden. En dan komt je partner thuis, loopt op je af voor een knuffel, en… je krimpt in elkaar.

Niet omdat je hem of haar niet lief vindt. Maar omdat je aanrakingsmoe bent. Touched out. Klaar. Je lijf roept: géén handen meer aan mij.

Wat is ‘aanrakingsmoe’?

Aanrakingsmoeheid - of zoals sommige verzorgers het omschrijven: “mijn lijf heeft z’n max aan huidcontact echt wel gehaald vandaag” – is een vorm van sensorische overprikkeling. Je hebt zóveel fysieke nabijheid ervaren, dat je systeem even niks meer kan verdragen. Zelfs een liefdevolle hand op je schouder voelt dan alsof iemand een handvol grind op je huid strooit.

Het komt vaak voor bij ouders of andere primaire verzorgers, vooral bij degene die het grootste deel van de dag zorgt, voedt, draagt en troost.

Waarom gebeurt dit?

• Omdat fysiek contact energie kost, zeker als het niet wederkerig is (lees: je baby geeft geen massages terug).

• Omdat je zenuwstelsel soms overloopt van alle prikkels – huilen, geluiden, aanrakingen, geur, alles komt binnen.

• Omdat je hersenen rust nodig hebben. En rust = géén extra stimuli, ook niet in de vorm van een knuffel.

Wat helpt?

Hier een paar dingen die kunnen helpen als je aanrakingsmoe bent:

• Grenzen benoemen: “Ik hou van je, maar ik kan nu even geen aanraking verdragen.” Lief en duidelijk.

• Micro-breaks: 5 minuten zonder baby op je lijf doet soms wonderen. Even strekken, ademhalen, douchen,  zonder iemand op je arm.

• Echte rust (als dat lukt): Slapen. Of gewoon zitten zonder iets of iemand aan je lijf.

• Lichte humor gebruiken: “Mijn huid heeft vandaag al overuren gedraaid” Dat lucht op en opent het gesprek

En je partner dan?

Voor partners kan het verwarrend zijn: de baby wordt eindeloos geknuffeld, maar zelf krijgen ze een elleboog als ze dichterbij komen. Belangrijk om te weten: het is géén afwijzing, maar een grens. Een liefdevolle, tijdelijke grens.

Leg uit dat je lijf even rust nodig heeft. Je kunt ook zeggen: “Als ik straks weer opgeladen ben, dan schuif ik graag tegen je aan.”

Tot slot

Je bent niet raar, afstandelijk of ondankbaar als je even níet aangeraakt wil worden. Je bent gewoon een mens met een overvol systeem. Gun jezelf de ruimte om dat te voelen en te respecteren.

En weet: het gaat voorbij. Er komen weer dagen waarop een knuffel voelt als een cadeautje en niet als het laatste druppeltje in een overlopende emmer.

Meer weten over (huil)baby’s, eerlijke ervaringen en praktische hulp?
Volg me op Instagram of bekijk mijn cursussen en coaching. Speciaal voor ouders die zoeken naar rust, erkenning en houvast.