Borstvoeding: het wordt vaak voorgesteld als een van de meest natuurlijke en liefdevolle handelingen tussen moeder en kind. De verhalen zijn meestal rooskleurig. Intieme momenten. Oogcontact. Rust. Gezondheid. Verbinding.

Maar wat als jouw ervaring totaal anders is? Wat als het je onrustig maakt, je prikkelbaar voelt of zelfs een gevoel van afkeer ervaart elke keer dat je je baby aanlegt? Daar hoor je mensen zelden over praten. En dat maakt het alleen maar eenzamer.

Toch komt het vaker voor dan je denkt. In 2017 bracht onderzoeker Z. M. Yate een onderbelicht onderwerp naar voren: borstvoedingsaversie en agitatie. Oftewel: intense negatieve gevoelens die kunnen ontstaan tijdens het geven van borstvoeding. Geen medische aandoening, maar wel een serieuze emotionele ervaring die impact kan hebben op hoe je deze fase beleeft.

Wat is borstvoedingsaversie eigenlijk?
Borstvoedingsaversie en agitatie is een verzamelnaam voor de gevoelens van irritatie, onrust of zelfs afkeer die sommige vrouwen ervaren tijdens het voeden. Voor de een voelt het alsof er iets niet klopt, voor de ander is het een golf van frustratie die bijna niet te onderdrukken is. En nee, dat betekent niet dat je geen goede moeder bent of niet van je kind houdt.

Sterker nog: veel vrouwen blijven tóch voeden, ondanks die heftige emoties. Vanuit liefde. Plichtsgevoel. Of omdat ze denken dat het zo hoort.

Hoe ontstaat dat dan?
Volgens Yate kunnen er allerlei factoren meespelen. Denk aan:

• fysiek ongemak: pijnlijke tepels, een verkeerde houding, of simpelweg de intensiteit van het zuigen

• hormonale veranderingen: je lichaam is in een constante staat van aanpassen na de bevalling

• vermoeidheid en stress: je bent moe. Altijd. Je reserves zijn op

• mentale druk en verwachtingen: het beeld dat je had van borstvoeding – liefdevol, natuurlijk – botst keihard met de werkelijkheid

Soms is er geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Het ís er gewoon. En dat is misschien wel het lastigste.

Wat kun je ermee?
Allereerst: erkenning. Er is niks mis met jou. Je hoeft niet te ‘genezen’ of je schuldig te voelen. Je mag deze gevoelens hebben. Je bent niet de enige. Veel moeders herkennen dit, al praten we er veel te weinig over.

Wat kan helpen:

• praat erover – met je partner, een vriendin, een zorgverlener of andere moeders

• wees lief voor jezelf – of je nu doorgaat of stopt met voeden: jij kiest wat werkt

• zoek afleiding – muziek luisteren, scrollen of tellen kan tijdens het voeden helpen

• gun jezelf vrijheid – afbouwen, kolven of combineren met flesvoeding: alles is oké

Tot slot
Borstvoeding is niet altijd een rozengeur-en-maneschijn-verhaal. En dat mag gezegd worden. Door ook de moeilijke kanten bespreekbaar te maken, geven we moeders de ruimte om hun ervaring – hoe die ook is – serieus te nemen.

Of je nu met liefde voedt of met tegenzin, met gemak of met tranen: jouw ervaring telt. Jouw gevoel doet ertoe. En jij bent een goede moeder.